Szlaki turystyczne są wytyczane dla wygody turystów, aby pomóc im w dotarciu do najciekawszych miejsc związanych z historią, dziedzictwem kulturowym i przyrodą regionu. Niektóre szlaki piesze doprowadzą nas do urokliwych miejsc, do których można dotrzeć tylko na własnych nogach.
Każdy rodzaj szlaków (piesze – nizinne i górskie, drogowe, rowerowe, narciarskie, konne, kajakowe) ma odrębny system oznakowania, ale systemy te są komplementarne, ponieważ zdarza się, że różne rodzaje szlaków są poprowadzone tą samą trasą. Oznaczenia szlaków pieszych mogą mieć jeden z pięciu kolorów: czerwony, niebieski, zielony, żółty lub czarny. Zwyczajowo kolorem czerwonym są znakowane główne szlaki danego regionu i szlaki międzyregionalne. Szlak niebieski zwykle jest uważany za drugi co do ważności po czerwonym. Jeśli na danym terenie są już szlaki czerwony i niebieski, to kolejne znakuje się kolorami zielonym i żółtym. W ostatniej kolejności stosuje się oznakowanie czarne, w szczególności na krótkich odcinkach łącznikowych (które łączą dwa inne szlaki) lub dojściowych (które prowadzą np. ze stacji kolejowej do innego szlaku).
Fot. Arch. Informacja-turystyczna w Mrągowie
Jako że „Instrukcja znakowania szlaków turystycznych PTTK” nie reguluje kryteriów wyboru koloru do oznakowania szlaków, powyższe kryteria zwyczajowe należy traktować jako nie zawsze obowiązujące. Ważniejsze jest, aby szlaki oznakowane tym samym kolorem nie przecinały się ani nie stykały ze sobą. Dlatego kolory oznakowania są wybierane przede wszystkim w taki sposób, aby nie złamać tej zasady. Wzbogaceni o tę wiedzę, możemy już śmiało ruszać na wybrany szlak. Oto propozycje czterech miejsc, których warto zwiedzić pieszo.
Nad Zalewem Wiślanym: Bażantarnia i Kadyny
Pierwszym z nich jest park leśny Bażantarnia koło Elbląga, położony na skraju Wysoczyzny Elbląskiej. Znajdziemy tam zalesione wzgórza i głębokie jary, którymi płyną strumyki. Szczególną atrakcją jest Diabelski Kamień, który według legendy został upuszczony w dolinie Srebrnego Potoku przez czarta. Miał on odcisnąć na głazie ślad swojej łapy, widoczny do dziś. Inną atrakcją jest zabytkowy młyn, który zachował się jako jedyny z siedmiu niegdyś istniejących. Wybudowany w XIX w., funkcjonował jeszcze w latach 70. XX w. Obecnie w budynku działa hotel i spa. Można wspiąć się też na Górę Chrobrego, aby podziwiać z jej szczytu widok Zalewu Wiślanego. Bażantarnię i jej okolice możemy zwiedzać, wędrując szlakami: Kopernikowskim (czerwony), Okrężnym (niebieski, dzieli się na łatwiejszy „Leśny” i miejscami bardzo trudny „Górski”), Okólnym (żółty) oraz Ścieżką Jaszczurek (zielony).
Fot. Leszek Marcinkowski
Bażantarnia
Jeśli chcemy połączyć korzystanie z uroków natury z poznawaniem dziedzictwa regionu, wybierzmy się na spacer ścieżką przyrodniczo-historyczną Kadyński Las w Kadynach. Rośnie tam 700-letni Dąb Bażyńskiego – jedno z trzech najstarszych drzew tego gatunku w Polsce. Poza tym warto odwiedzić klasztor franciszkanów i mauzoleum rodziny Birknerów. Drewniane schody, liczące aż 219 stopni, zaprowadzą nas na szczyt Klasztornej Góry.
W Mazurskim Parku Krajobrazowym
Mazurski Park Krajobrazowy to największy i najstarszy z parków w regionie. W jego granicach znalazło się jezioro Śniardwy i część szlaku kajakowego Krutyni, a także 11 rezerwatów przyrody. W poznawaniu jego walorów przyrodniczych pomogą nam szlaki piesze im. Karola Małłka (żółty, ok. 20 km) i im. Melchiora Wańkowicza (niebieski, 59 km.) oraz 11 ścieżek dydaktycznych. W większości przez teren parku biegnie też pieszo-rowerowy Rodzinny Szlak Turystyczny cechujący się bardzo dobrą nawierzchnią. Wzdłuż rzeki Krutyni wytyczono ścieżkę przyrodniczą Rezerwat Krutynia. Inną trasą wartą uwagi jest ścieżka przyrodnicza Krutyń-Zgon wiodąca przez tereny dwóch rezerwatów. Aby dotrzeć do młyna wodnego na Krutyni w Zielonym Lasku, należy wędrować ścieżką Krutyń-Rosocha.
Welski Park Krajobrazowy
Przenieśmy się do Welskiego Parku Krajobrazowego, który został utworzony dla ochrony walorów naturalnych doliny rzeki Wel. Na jego terenie możemy skorzystać z czterech tras pieszych. Pierwsza z nich jest nieoznakowana w terenie, liczy 2,5 km i wiedzie przez rezerwat przyrody Piekiełko. Kolejna trasa – Wokół Okuminka – biegnie dookoła jeziora Okuminek (oznakowana kolorem czerwonym, 4,5 km), niewielkiego i całkowicie otoczonego pięknym lasem, w którym mieszkają m.in. kruki. Dłuższa jest trasa Wokół Jeziora Kiełpińskiego (niebieska, ok. 10 km), na której spotkamy spały, czyli ślady po żywicowaniu. Ostatnia ze ścieżek w parku nosi nazwę Las Nadwelski (żółta, ok. 8 km). Prowadzi wzdłuż rzeki Wel, rozpoczyna się w Lidzbarku przy moście w ciągu ul. Chopina i ma formę pętli.
Na Warmii i Mazurach nie sposób się nudzić. A już na pewno nie można powiedzieć, że „nie ma gdzie pójść”, bo możliwości spędzania czasu na spacerach w pięknych okolicznościach przyrody jest aż nadto.
1